Als kind al hou ik er van, van waar gebeurde verhalen. Verhalen van echte mensen, uit het echte leven. Ze laten me steeds weer zien wat ik diep van binnen al lang weet. Geven me de bevestiging waar ik naar zoek, dat het klopt zoals ik de wereld zie.
Ik ben opgevoed met het geloof. Niet geheel vrijwillig zat ik als kind de meeste zondagen ’s morgens om 10 uur in de kerk. Vaak vond ik het eigenlijk ook helemaal niet zo erg. Als klein meisje werd ik blij van de liedjes die we zongen met elkaar. Gedragen door de orgelmuziek. De geur van vers gezette koffie na de dienst.
De kerk waar we kwamen was niet zo zwaar. De kerk waar ik kwam vertelde een boodschap van liefde.
Als puber was ik liever wat langer blijven liggen ’s morgens. Maar goed, als ik er dan eenmaal was, liet ik me raken. Niet door dogma’s en door wat je allemaal zou ‘moeten’. Niet door al die zelfbedachte regeltjes van hoe het hoort. Ik werd geraakt door de liefde. Het prachtige verhaal van Jezus, een waargebeurd verhaal, altijd en altijd actueel. Hij vertelt het gewoon letterlijk, hoe we mogen leven. Een verhaal uit het echte leven, dat ons steeds weer vertelt wat we ergens, diep van binnen, eigenlijk ook nog wel weten. Er is niets mis met ons.
Ik heb mogen luisteren, als kind en als jong-volwassene, naar inspirerende verhalen. Verhalen die helpend waren om dicht bij mezelf te blijven, waardoor ik steeds ben blijven geloven in mezelf. Ook als het leven af en toe niet zo leuk was.
Juist dan, als het moeilijk werd, kon ik terug naar die basis in mijzelf. Die basis van liefde voor alle stukjes die van mij zijn. Al die stukjes waar ik me mee mag verbinden. Niets laat ik liggen, alles is van mij. Ik ben goed genoeg, precies zoals ik ben.
Net als jij.
Dat is het verhaal dat herhaald en herhaald mag worden. Soms heb je dat nodig. Zijn er verhalen ontstaan in onszelf van hel en verdoemenis, die hardnekkig kunnen zijn. Herhaling helpt, soms kunnen we iets pas na een aantal keer echt weer horen. Duurt het even voordat we weer durven geloven, wat op bepaalde momenten te mooi lijkt om waar te zijn.
De verhalen van mensen uit het echte leven, die we steeds weer en overal ontmoeten, vertellen ons liefdevol wat we eigenlijk nog wel weten. Ergens diep van binnen. Bevestigen dat het wáár is, wat we het liefste willen geloven. Dat de liefde ons nooit verlaat.
Wat we geloven is wat we gaan zien. Zo werkt dat. Als ik bang ben voor kwallen, zie ik ze overal. Maar als ik geloof in de liefde, is dat wat ik zie.
Geef je leven vorm zoals jij dat wilt. Doe wat je te doen hebt, datgene waarvan jij voelt dat het goed is. Vertel jouw verhaal en weet dat het goed is. Dat jij goed bent, precies zoals je bent. Steun jezelf op die momenten waarop je denkt dat niemand anders het doet. Voel de verbinding.
Het is geen sprookje. We leven nog lang en gelukkig.