Balans
‘Balans opstellen’ typ ik in, in het zoekvenstertje naast het rode You Tube-logo op mijn scherm.
Hoe zit het ook al weer? Het is al heel wat jaren geleden, dat ik Bedrijfseconomie studeerde.
Als ik de eerste ‘Balans Opstellen-filmpjes’ aanklik gaat er in mijn hoofd een luikje open dat bedekt was geraakt onder een dikke laag stof. Ik blaas en wapper de opvliegende deeltjes van me af. Dan zie ik het ineens weer.
Een balans is een momentopname.
Och ja. Zo was het. Zodra ik de balans op papier zet is hij eigenlijk al weer verouderd. Het leven wacht echt niet totdat ik hier mee klaar ben.
Toch wil ik af en toe even stil staan bij waar ik nu, op dit ene moment, sta.
Bzzz…
… trilt mijn telefoon op het kleine tafeltje in de gang als ik langsloop na een laatste rondje buiten met de hond. Het is donderdagavond als ik een mailtje zie binnenkomen dat vanuit onverwachte hoek een bruggetje vormt. Penningmeester gezocht, is dat iets voor mij?
Het is jaren geleden dat ik, in mijn laatste studiejaar voorzitter was van onze Studievereniging met de vanzelfsprekende naam ‘Balans’. Sinds ik moeder ben, houd ik me vooral bezig met heel andere manieren van ‘in balans’ blijven.
Theater
Aan het eind van de week zit ik in het theater. Een mevrouw in een kleurige jurk praat de avond behendig aan elkaar en alles wat ze zegt moet een soort van leuk zijn. De eerste twee cabaretiers komen voorbij. Ik voel een gaap opkomen en vraag me af of ik hier nou wel op mijn plek zit?
Ik word eerlijk gezegd een beetje moe. Gelukkig, pauze.
De derde en laatste act redt mijn avond. Eindelijk, ja eindelijk iets authentieks. Er is niet eens zoveel voor nodig. Voor heel even mogen we, naast alle grappen en grollen, een stukje van hemzelf zien. Een heel klein stukje van de man zelf, achter de performer. Ik voel het meteen. Dat geeft balans.
Op de fiets
Ik werk voor mezelf en dat is een luxe. Het kleurt mijn dag met afwisseling. Na het schrijven deze blog stap ik zo dadelijk even op de fiets. Mijn lijf in beweging en mijn hoofd in de wind. Ik fiets langs het water.
Even extra aanzetten om op het hoge bruggetje te komen. Bovenop, in het midden, sta ik zoals altijd, even stil. Uitgestrekt en vrij stroomt het open water aan twee kanten. Boven mijn hoofd het geruis van overvliegende ganzenvleugels.
Voor heel even bewegingloos in balans. Ik adem diep in.
Dan schakel ik door en laat de remmen weer los. Met de wind in mijn haren voel ik alle moeheid van me afglijden, terwijl ik mijn route langs de Rotte vervolg.
Meer was er niet nodig. Even stil staan, in balans en dan ben ik weer klaar om vol energie de rest van mijn dag in te gaan.
Maak jij ook af en toe pas op de plaats?