Bubbel
Als je doet waar je goed in bent, waar je voor hebt geleerd en van leeft, dan ken je het wel, denk ik, dat gevoel.
Je draagt bij aan de wereld, vanuit jouw expertise. En dat is mooi werk. Dat doen we, als het goed gaat, allemaal.
Op onze eigen manier.
Nou zijn we met veel. Onmogelijk om van iedereen te weten wat ie precies doet en waar dat handig voor is. Toch?
Als professional ben je een specialist. En daar komt de bubbel om de hoek. Je spreekt gelijkgestemden op je werk. Volgt cursussen en deelt ervaringen met elkaar. Je zit op één lijn. Zo gek is het niet dat je jouw vertrouwde wereldbeleving gaat zien als ‘alles wat er is’. Je zou bijna gaan geloven dat het leven buiten die bubbel ophoudt te bestaan.
Is een bubbel dan zo erg? Natuurlijk niet. Zolang je nog maar wéét dat die er is. Zodat je als het nodig is, wordt uitgenodigd tot iets nieuws. Want:
‘Als je doet wat je altijd deed, krijg je wat je altijd kreeg.’
De antibiotica hielp niet. In andere situaties wel. Niet in dit specifieke geval. Ik probeerde het twee keer. Zonder resultaat. Zo kwam ik – voor het eerst van mijn leven – met mijn kind bij de homeopaat.
Je ziet waar dat me heeft gebracht 🙂
‘Er is niets meer aan te doen’, verzucht de buurman die net terugkomt uit het ziekenhuis.
‘Ik moet er mee leren leven.’ Zou het een te snelle conclusie kunnen zijn?
Waar, maar ‘binnen de bubbelbeleving’ waar?
Wat nou, als het wel anders kan?
Samen met Eveline Hund schreef ik vorig jaar haar persoonlijke verhaal. Ook zij maakte iets bijzonders mee.
Zij vertelt over haar natuurlijke weg naar herstel door met haar NAH – letterlijk! – in beweging te komen.
Er zijn werelden te winnen. Als we samenwerken met elkaar. Vooral in de zorg.
Kijken wat er nodig is.
Wat doe jij op een doodlopende weg?
Stap in het onbekende
Ik geloof dat ze ons worden aangereikt. De oplossingen die we zoeken. Dat we ervan leren en groeien. We ontwikkelen ons. Stap voor stap. Hele mensen, opgebouwd uit alle ‘stukjes’ die wij zijn.
Soms zet je een stapje achteruit en zie je zomaar open deuren naar iets nieuws.
Lief mens, ik hoop dat je blijft vertrouwen. Vooral op jezelf en wat kloppend is voor jou. Ben jij immers niet de specialist als gaat over jou?
En stel nou, hè, dat het wél anders kan?