Voor het eerst sinds lange tijd lukt het me weer. Echt, van binnenuit bedoel ik dan.
Daarvoor was ik wel steeds op weg. En had ik regelmatig een ‘inkijkje’ in dit gebied. Maar het echt diep van binnen weer voelen, goh, dat was wel heel erg lang geleden. En nu het lukt me weer! Eindelijk ongehinderd weer vertrouwen op mijn buik-gevoel. Er aandacht aan besteden, mezelf serieus nemen.
Eén van mijn grootste kwaliteiten vond ik altijd zelf dat ik zo goed kon relativeren. Is ook zo. Alleen had ik mezelf aangeleerd ook gevoelens te relativeren die daar minder geschikt voor waren. En dan raak je je anker kwijt, ik wel tenminste. Mijn leven werd wat stuurloos soms, niet geaard, hoe je het ook wilt noemen. Geen drama, het was ook best nog heel leuk. Maar niet te vergelijken met wat ik nu weer beleef. Echt supercool dit!
Ik mag er weer zijn van mezelf. Echt er zijn. Ik zorg voor mezelf. Oude chaos in huis pak ik stapeltje voor stapeltje, laatje voor laatje aan. Oude chaos in mezelf ook. Het geeft rust. Ik weet alles weer te vinden. Oké, bijna alles….
Voelen wat er is en er aandacht voor hebben. Waarom heb ik nu zin in suiker? Of een wijntje? Waarom wil ik nu van alles kopen? Iemand anders ergens de schuld van geven? Onderliggende motivatie is belangrijk om te snappen. Ik ging patronen ontdekken in mezelf. Krampachtige patronen om het leven te beheersen.
Volkomen logische instinctieve reacties zijn het, als ik uit balans raak. De weg terug vroeg best wat tijd. Die was er wel. Tijd om stapje voor stapje terug te gaan naar wie ik helemaal ben, inclusief die gevoelens die ik lang niet naar buiten durfde te brengen. Wat een rust. Wat een energie. Fijn dat ik dat geleidelijk weer mag toelaten, dan is het behapbaar. Overspoelt het je niet.
Om mijn eigen waarde weer onbelemmerd te kunnen voelen, had ik het nodig om te begrijpen wat er aan de hand was. Veel boeken gelezen dus, workshops gevolgd, coaching genoten. Voelen wat ik voel in mijn lijf, het voor me zien én met mijn hoofd snappen hoe het zit. Het hele plaatje kloppend hebben, dat is voor mij belangrijk.
Dat voelen lukte niet zomaar weer, trouwens. Ik voelde wel van alles. Dat noem ik dan hoog-gevoelig. Een mooi etiket. Zo voelt het ook echt, alles komt binnen. Ik leerde de (on)balans herkennen. Weer duidelijk voelen wat er echt aan de hand was. Hoe ik me beter, energieker, gezonder kon gaan voelen. Prachtig, want op dit punt was het mijn lijf dat me de weg ging wijzen. Met pijntjes, stress-gerelateerde klachten, waarschuwingslampjes…. Door die klachten aan te pakken als onderdeel van het totaal, kwam ik vooruit. .
Nog steeds doe ik het zo. Vanuit een diep bewustzijn dat het klopt. Geleidelijk geef ik mijn lijf de ruimte om weer vitaal te worden. Mijn hoofd om weer helder te worden. Ik kan nu echt besluiten om gezond te eten, meer te bewegen. Van binnen uit dit keer, niet als een trucje. Gewoon, omdat ik het mezelf gun, toesta. Dáárom vind ik mijn lijf de moeite waard nu om goed voor te zorgen. Ik wil nog jaren méé!
Het is mijn eigen ervaring die me motiveert om te doen wat ik doe. Soms tegen alle ‘maatschappelijk geaccepteerde’ regels in. Want voor mij klopt dit wat ik doe. Het is een totaalpakket. Om weer te gaan varen op je eigen innerlijk kompas.
Alle echte genezing begint van binnen uit.